شروع این هنر از اوایل دوره قاجاریه مذکور شده است. در اجرای این کار ابتدا سطوح داخلی کار را با روغن مخصوص پوشش میدهند و سپس در صورت نیاز نقش را بر روی کار کپی مینمایند.
این هنر از جمله زیر مجموعههای هنر چرمی است که برای تزئین قلمدانها، آینهها، صنوقها، زیرلیوانیها، جعبههای قرآن، جلدهای کتب نفیس و قرآن و … استفاده میگردد.
از آنجائیکه رنگهای مورد استفاده در ترسیم نقوش از نوع رنگهای گواش یا آکوارل (اکرلیک) است و به آسانی با آب پاک میشود و به منظور شفافیت بخشیدن به اثر و ثبوت رنگها روی آن را باروغن مخصوص میپوشانند.
روغن کاری معمولاٌ در چند نوبت انجام میشود و هربار با قلم موی نرم، قشری نازک از روغن که در حقیقت حکم شالان را دارد به تمام سطوح مالیده میشود.
این عمل باید در محل سربسته و کاملاٌ دور از گرد و غبار انجام شود تا درحین کار ذرات غبار روی روغن ننشیند.
امروزه به جای استفاده از روغنهای سنتی از اسپریهای و فیکساتورهای شیمیایی برای ثبوت و عایق کردن رنگها استفاده میگردد.
نقوش مورد استفاده در نقاشی روی چرم گل و مرغ، مینیاتور اصولاٌ به سبک نقوش قدیمی به کار گرفته میشود.
منابع: گالری لیلیت – بیتوته – ویکی پدیا
